Γιατί στην Ελλάδα ξεκαρδιζόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον να σκοντάφτει στο πεζοδρόμιο?

Δεν μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια το έτος που το χιούμορ στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο στην Ελλάδα άρχισε να παρακμάζει, μπορώ όμως με ακρίβεια να ορίσω την χρονιά που μπήκε η ταφόπλακα. Ήταν φυσικά το 1999, έτος που κυκλοφόρησε το ανεκδιήγητο "Safe Sex" και έγινε η πιο εμπορική ελληνική ταινία όλων των εποχών με συνολικό αριθμό εισιτηρίων κοντά στο 1.5 εκατομμύριο. Νούμερο που όπως είναι κατανοητό δεν πρόκειται να επαναληφθεί ούτε για ελληνική, μα ούτε και για ξένη ταινία στην Ελλάδα.

Ας δούμε όμως γενικότερα το τοπίο στην νεο-ελληνική κωμωδία. Ο Μάρκος Σεφερλής αντιγράφει στεγνά το θρυλικό "Fawlty Towers" και μας πλασάρει το "Κορίτσια ο Μάρκουλης", ο χειρότερος κωμικός από καταβολής ελληνικού κινηματογράφου ο Πέτρος Φιλιππίδης, αντιγράφει ξεδιάντροπα το θρυλικό "The Appartment" του Billy Wilder και στήνει ολόκληρη σειρά με τίτλο το "Κλειδί" και σαν να μην έφτανε αυτό, κάνει αχρείαστα remake σε χιλιοειδωμένες ελληνικές ταινίες του '60 όπως το γνωστό "Της κακομοίρας" και "Ο Ηλίας του 16ου" στο σανίδι και στον κινηματογράφο αντίστοιχα, ο Λάκης Λαζόπουλος τη δεκαετία του'90 μας σερβίρει τους αναξιομνημόνευτους "10 Μικρούς Μήτσους" και γυρίζει μια σειρά από ταινίες που μπροστά τους οι δημιουργίες της Φίνος Φιλμ φαντάζουν επιπέδου Monty Pythons, συνεχίζει δε να μας ταλαιπωρεί και στη νέα χιλιετία ως διασκεδαστής κυρίως γερόντων και ανήλικων παιδιών κάνοντας τρομακτικά νούμερα, με το να κάνει αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του άρθρου μου. Γελάει με το στραβοπάτημα κάποιου στο πεζοδρόμιο. Ο ίδιος δεν διαθέτει χιούμορ ως διασκεδαστής, οπότε η αβανταδόρικη παρουσία των βίντεο, τον κάνει να φαίνεται θεός στα μάτια αυτών που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να δούνε Blake Edwards, Billy Wider, Monty Pythons, Woody Allen, Marx Brothers, κτλ. ή που δεν έχουν μια ρημάδα παλιοσύνδεση στο ίντερνετ!

Σε αντιδιαστολή αυτού που λέω, δείτε τις εκπομπές του Θέμου Αναστασιάδη. Δείχνει απλά τα βίντεο χωρίς να τα σχολιάζει και δημιουργεί ο ίδιος χιούμορ μέσα από τις συζητήσεις με τους καλεσμένους του. Χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, είναι μια όαση χιούμορ σε μια απολύτως παρακμιακή κατάσταση για την Ελλάδα.

Για πόσο καιρό ακόμα φίλοι μου θα βλέπουμε και θα ακούμε αστεία για την γκαντεμιά του Μητσοτάκη ή την ομοιότητά του με το Δρακουμέλ, θα γελάμε με μιμήσεις του Καραμανλή και του Παπανδρέου και θα ακούμε για Μαυρογιαλούρους της πολιτικής? Πότε θα καταλάβουμε ότι οι κωμικές φόρμες έχουν εξαντληθεί σχεδόν από την αναρχική δεκαετία του '70 κι ότι πρωτοποριακή κωμική σειρά δεν είναι το πρόσφατο "Παρά 5" και οι 90's "Τρεις Χάριτες"? Για όσο καιρό ακόμα θα εξισώνουμε το χαβαλέ με το χιούμορ, την κωμική ατάκα με το σεξιστικό υπονοούμενο και τους απλούς σχολιαστές με τους δημιουργούς, για τόσο καιρό θα γελάμε με αυτόν που τσακίζει τα πόδια του στο πεζοδρόμιο...